Ένα από τα εννιά σκίτσα ενός πακέτου εικόνων με θέμα την εικονική μας καθημερινότητα. Καταστάσεις που αν και εν πρώτοις φαντάζουν εξωπραγματικές, τις ξέρουμε από την καλή κι απ την ανάποδη.
Κάποια στιγμή το σκίτσο βρέθηκε να κοσμεί αφίσα (για πάρτυ αν δεν κάνω λάθος στο berlin_ το γνωστό και μη εξαιρεταίο άνδρο της Νυφούλας του Θερμαϊκού). Και μάλιστα ενυπόγραφο, αν και η υπογραφή δεν ήταν του δημιουργού της εικόνας αλλά του εικονοκλέπτη που έφτιαξε την αφίσα... Αργότερα, και με τη σύμφωνη γνώμη του εικονοπλαστείου, έγινε αφίσα για συναυλία του Μανόλη Φάμελου.
Είχα καιρό να περάσω να δω τι κάνεις και ναι, ζηλεύω που δεν ήρθα στην Ανγκουλέμ, παρά τις επικρίσεις του στυλ ας ερχόσουνα :Ρ Μπορεί να καταφέρω να πάω σε ένα σεμινάριο στη Βενετία αρχές Μαρτίου και τότε θα ζηλεύεις εσύ, χεχε. Καλή είναι η Γαλέρα, αλλά πιο πολύ προς «νέο» Ποντίκι φέρνει, παρά προς σκιτσο-κόμικς έντυπον. Εν Αθήναις καλά είμαστε γενικώς, ο καιρός πάνω-κάτω, παιδιά και ενήλικες κρυολογούμε και υγιαίνουμε εναλλάξ, η ώρα είναι 12 και μισή το μεσημέρι και όχι ξημερώματα που βγάζει το μπλογκ, και πάω για ζεστό καφέ :) Φιλιά, Μιχάλης
5 Comments:
Ένα από τα εννιά σκίτσα ενός πακέτου εικόνων με θέμα την εικονική μας καθημερινότητα. Καταστάσεις που αν και εν πρώτοις φαντάζουν εξωπραγματικές, τις ξέρουμε από την καλή κι απ την ανάποδη.
Κάποια στιγμή το σκίτσο βρέθηκε να κοσμεί αφίσα (για πάρτυ αν δεν κάνω λάθος στο berlin_ το γνωστό και μη εξαιρεταίο άνδρο της Νυφούλας του Θερμαϊκού). Και μάλιστα ενυπόγραφο, αν και η υπογραφή δεν ήταν του δημιουργού της εικόνας αλλά του εικονοκλέπτη που έφτιαξε την αφίσα...
Αργότερα, και με τη σύμφωνη γνώμη του εικονοπλαστείου, έγινε αφίσα για συναυλία του Μανόλη Φάμελου.
12/2/06 13:47
Είχα καιρό να περάσω να δω τι κάνεις και ναι, ζηλεύω που δεν ήρθα στην Ανγκουλέμ, παρά τις επικρίσεις του στυλ ας ερχόσουνα :Ρ
Μπορεί να καταφέρω να πάω σε ένα σεμινάριο στη Βενετία αρχές Μαρτίου και τότε θα ζηλεύεις εσύ, χεχε. Καλή είναι η Γαλέρα, αλλά πιο πολύ προς «νέο» Ποντίκι φέρνει, παρά προς σκιτσο-κόμικς έντυπον.
Εν Αθήναις καλά είμαστε γενικώς, ο καιρός πάνω-κάτω, παιδιά και ενήλικες κρυολογούμε και υγιαίνουμε εναλλάξ, η ώρα είναι 12 και μισή το μεσημέρι και όχι ξημερώματα που βγάζει το μπλογκ, και πάω για ζεστό καφέ :)
Φιλιά,
Μιχάλης
13/2/06 11:32
Ωχ, αυτήν την εικόνα την είχαν οι Φατμέ (το συγκρότημα του Μανώλη Φάμμελου) όταν έπαιζαν κάπου στα μεσα 80's στον Μύλο στην Θεσσαλονίκη!
Δεν είμαι καν απο Θεσσαλονίκη!
Θεε μου, έχω καεί!
20/4/07 16:11
Ναι, το είχες αναφέρει, αλλα εντυπωσιάστηκα τόσο απο το κάψιμό μου που το θυμόμουν, που δε το διάβασα!
Σόρι!
20/4/07 16:12
Φίλτατη Γεωργία, το συγκρότημα ήταν οι ποδηλάτες, όχι οι φατμέ!
2/5/07 11:18
Δημοσίευση σχολίου
<< Home