Ο τυχεράκιας (αναβαθμισμένος)

Ασήμαντο αλλά αληθινό. Το ταξίδι είχε κάτι τι από οδύσσεια, αλλά μασάμε; Ο πηγαιμός με τα απρόβλεπτα ήταν κατά 9 ώρες και 300 χμ μακρύτερος του αναμενόμενου, και για το γυρισμό με τα χιόνια, τις αλυσίδες και τα συμπαραμαρτούμενα χρειάστηκε μια έξτρα διανυκτέρευση.
Αλλά μπρος στα κάλλη τί΄ναι ο πόνος. Όσο κιαν το μεγαλύτερο κομμάτι του φεστιβάλ το πέρασα τροχάδην, αφού δεν μου λέει (σχεδόν)τίποτα, η τελική εντύπωση είναι ότι από τα καλά δεν είδα ούτε τα μισά. Ας πούμε από τα απωανατολίτικα δεν πρόλαβα να δώ τίποτα, και βρίστε με με το δίκιο σας. Αλλά για να πούμε και του στραβού το δίκιο το φετινό φεστιβάλ είχε υψηλό βαθμό δυσκολίας. Η πλατεία Σεν Μαρς που κανονικά είναι το κέντρο του φεστιβάλ, ήταν φέτος ένα τεράστιο εργοτάξιο, ή καλύτερα ένας αχανής κρατήρας. Τα περίπτερα λοιπόν δεν ήταν στις συνήθεις τους θέσεις, αλλά διασκορπισμένα όπου χωρέσαν στην υπόλοιπη πόλη. Ψάχνε βρίσκε. Εκτός από τους πολύ μεγάλους εκδότες που πιάνουν ένα περίπτερο στην καθησιά, οι μικροί ήταν αδύνατον να καταλάβεις που βρίσκονται. Ίσως αυτό να εξηγεί εν μέρει γιατί πολλοί εναλλακτικοί εκδοτικοί οίκοι αποφασίσαν να μην συμμετάσχουν με δικό τους στάντ στο πανυγύρι. Πιάσαν ένα μικρό μαγαζάκι απόμερα στο κέντρο, και εκεί, σ΄έναν χώρο 15τετραγωνικών, ανοίξαν από κοινού ένα βιβλιοπωλείο για τέσσερις μέρες. Εκεί να δεις ποιότητα, πρωτοπορία, αισθητική... Απ΄αυτά που μας αρέσουν στους εικονοπλάστες και όχι απαραίτητα στους Πελάτες.
Τί ωραία πράγματα που υπάρχουν και δεν τα ξέρουμε!

Η κρίση μεταξύ εμπορικού και μή κόμιξ για φέτος πάντως μάλλον γεφυρώθηκε, αφού το μεγάλο βραβείο απονεμήθηκε στον Trondheim. Tου χρόνου λοιπόν πρόεδρος του φεστιβάλ θα είναι αυτός ο ανατρεπτικός τύπος, ένας από τους ιδρυτές της πρωτοπόρας L΄associacion, πολυγραφότατος και δημιουργικός σεναριογράφος, μινιμαλιστής εικονογράφος και παρόλα αυτά εμπορικός, ... Μετά τον φετινό πρόεδρο Wolinski, που άξια τιμήθηκε, αλλά η έκθεσή του μου φάνηκε χλωμή, νομίζω ότι του χρόνου ο Trondheim θα λάμψει διπλά, και μαζί του το φεστιβάλ υπόσχεται πολλά.
Όλα καλά: ο Gipi το κέρδισε το βραβείο για να χαρεί κι ο Κουκουζέλης.
Ο Frezzato (tour de France) που ζωγραφίζει τόσο ωραία ώς άλλος Pazienza !
ο Mezzo με το στυλάτο του αντεργκράουντ;
ο Vanoli, και η Αriane Pinel με τις αυτοβιογραφικές τους ιστορίες,
o Reimi με ένα αριστουργηματικό χωρίς λόγια βιβλίο με μύγες,
η Capsule Cosmique, το Choco Creed, το Ferraille δραστήριες εξαιρετικές ομάδες νέων αστέρων...
Κινηματογράφος τσέπης, σκιτσοσυναυλίες, κόμιξCD, (...), διαδικτυακά και μή σχολεία κόμικς, πολύ πράμα, και τί να πρωτοπώ...
Αυτά προς στιγμήν.
Τυχεράκηδες οι εικονοπλάστες που τους τυχαίνει ταξίδι στην Ανγκουλέμη εν καιρώ φεστιβάλ.