Προσωπικός εγκέφαλος,...

Πέρασε καιρός από την τελευταία ανανέωση του μπλογκ. Όχι μόνο δεν έγραψα τίποτα αλλά ούτε καν διάβασα τις τελευταίες εβδομάδες στο δίκτυο. Η απόσταση μού έκανε καλό, γιατί είχα το χρόνο να έρθω πιο κοντά στους ανθρώπους μου που δεν έχουν σχέση με αυτόν τον μικρόκοσμο των ελληνικών μπλογκ. Ωραία είναι να ανταλλάζεις γνώμες χωρίς να χρειάζεται πληκτρολόγιο. Οι απόψεις δεν καταγράφονται στη μνήμη του κομπιούτερ, παρά μόνο στον προσωπικό χώρο κάτω από το τριχωτό κάφκαλο του κεφαλιού.
Το κακό είναι ότι οι εγκέφαλοι έχουν συχνά κάποιες προσωπικές αυτόματες ρυθμίσεις που επιτρέπουν την επεξεργασία ή ακόμη και τη διαγραφή δεδομένων, το παράχωμα πληροφοριών και ατομικά φίλτρα που δεν εγγυώνται τη συμβατότητά τους με το δίκτυο των ανθρώπων. Ουσιαστικά πρόκειται για τις λειτουργίες που κάνουν τον εγκέφαλο να είναι κάτι διαφορετικό από έναν υπολογιστή. Συμβατικά αποκαλούνται συναίσθημα. Άλλοι το λένε ψυχή, ή καρδιά.
Και προφανώς εκτός από κακό είναι και το μεγάλο καλό των εγκεφάλων μας. Η άνευ τεχνικών προαπαιτήσεων έθερνετ σύνδεσή τους με τον ψυχικό κόσμο.
Άγνωστο παραμένει ακόμα το κατά πόσο μπορούμε να πειράξουμε τις προδιαγραφές του ψυχικού μας κόσμου ώστε να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του δικτύου. Αν η καρδιά είναι στη θέση της, νο πρόμπλεμ. Τί γίνεται όμως με τις ελαττωματικές καρδιές;