Ξανά μανά (...)

ΜΕΤΑ από ένα ρεκόρ συμμετοχής στα σχόλια, ρεκόρ επικρίσεων και την ΠΑΝΥΓΥΡΙΚΗ πρωτιά για το ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ σχόλιο της εβδομάδας, το εικονοπλαστείο ξανανοίγει την ίδια σελίδα.

Για την ακρίβεια, και μετά από διήμερες αϋπνίες,

η διαπίστωση ενός από τα τελευταία σχόλια, ότι υπάρχει κάποια βαρβαρότητα εκ μέρους του ισραηλινού κράτους, δηλαδή η παραδοχή ότι το να κριτικάρει κανείς το Ισραήλ δεν τον κάνει αντισημίτη,

με κάνει να ξαναπροσπαθήσω να εξηγήσω κάποιες σκόρπιες σκέψεις για τα σκίτσα της Πόστεν .

Ουσιαστικά θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα σχόλιο στο κατεβατό, αλλά προτιμώ να ξεκινήσω εκ νέου και με αρίθμηση για ευκολία.

Αντιπαρέρχομαι την απίστευτη έλλειψη όρεξης που νιώθω (ήθελά τα κι έπαθά τα) μετά από τόση επανάληψη, και ξαναγυρνάω λοιπόν σημείο προς σημείο στο αρχικό ποστ.

Αφιερώνεται εξαιρετικά στους επικριτές μου.

Το κεντρικό μύνημα του κειμένου μου ήταν:

Πριν παρασυρθούμε απο απλουστεύσεις και γενικεύσεις περί κακών ισλαμιστών που θέλουν να μας φιμώσουν,

πρέπει να δούμε και την άλλη πλευρά.

Να δούμε τί λέει ο απλός πολίτης ενός κράτους με μουσουλμανική πλειοψηφία. Γιατί βγαίνει στο δρόμο. Γιατί θεωρεί εαυτόν θιγμένο.

Τα επιχειρήματα που παρέθεσα απορρίπτονται από τη μαχόμενη φιλελεύθερη (με το συμπάθειο) σκέψη κάποιων αναγνωστών του μπλογκ ως ηλίθια. Επ΄αυτού επιτρέψτε μου να ενοχληθώ.

Ούτε καν το ότι διευκρίνησα λεπτομέρειες που στο αρχικό μου κείμενο δεν είχα αγγίξει (γιατί εν πρώτοις τα θεωρώ αυτονόητα,... στο κάτω κάτω, κάποιες σκόρπιες σκέψεις μου ήθελα να συγκεντρώσω που δεν τις άκουσα πουθενά, και όχι να μιλήσω για το θέμα στο σύνολό του) με απάλλαξε από την κατηγορία του ότι είμαι οπαδός της ανελευθερίας, ότι είμαι αντισημίτης, υστερικά αντιδεξιός και εγώ δεν ξέρω τί, ή ότι στην καλύτερη περίπτωση κρατάω ίσες αποστάσεις. Και επ΄αυτού, επιτρέψτε μου να ενοχληθώ, γιατί μου φαίνεται ότι κριτικάρονται τα μισά από όσα λέω, ενώ στα άλλα μισά φαίνεται σαφώς η άποψή μου. Είναι μια ηλίθια τακτική αυτή, το να καταρρακώνεις συνολικά την αξιοπιστία του συνομιλητή σου ώστε να μην χρειαστεί να μπεις σε έναν διάλογο που δεν σε συμφέρει.

Με ενοχλεί αυτό το υπεροπτικό στυλάκι, γιατί δείχνει ότι δεν υπάρχει η προδιάθεση για κατανόηση μιας άλλης άποψης.

Πείτε μου λοιπόν:

1ον.Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στη δημοσίευση εικόνων που σέβονται την προσωπικότητα του Μωάμεθ, και σε καρικατούρες που τον κοροϊδεύουν; Ναι ή όχι;

Γιατί κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί μ΄αυτό το πρώτο και βασικό μου ερώτημα; Είναι τοοοοσο ηλίθια η ερώτηση;

2ον. Θα δημοσίευε ποτέ μια συντηρητική ευρωπαϊκή εφημερίδα, ΕΝΤΙΤΟΡΙΑΛ με σάτιρα του Χριστού; Γιατί κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να ασχοληθεί μ΄αυτό το δεύτερό μου ερώτημα; Είναι τοοοοσο ηλίθια η ερώτηση;

Και αν είδατε το ποστ της 9ης Φεβρουαρίου, οι εικονοπλάστες έχουν ένα λογοκριμένο σκίτσο που σατιρίζει τη χριστιανική ηθική. Και περνάει εύκολα στο ντούκου η λογοκρισία στην Ψωροκώσταινα, βεβαίως βεβαίως... Ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε, οπότε και κάνουμε τον κινέζο... Δεν διαρρηγνύουμε ιμάτια, αλλά όταν πρόκειται για μουσουλμάνους... (Εγώ τόλμησα να προχωρήσω σε μια καθόλου «πολιτικά ορθή» σκέψη. Έγραψα ότι μάλλον υπήρχε πρόθεση. Είναι τοσο υστερικά αντιδεξιά η σκέψη μου;)

κύριοι φιλελεύθεροι: Γιατί κανείς σας δεν ασχολήθηκε με το σκίτσο του εσταυρωμένου παλιάτσου; Που είναι η αλληλεγγύη σας;

3ον. Επί 4 μήνες αντιμετωπίζαν τον Ιμάμη της Κοπεγχάγης σαν γραφικό μουσάτο αρλεκίνο. Έλεγε ο έρμος τα επιχειρήματά του (ΜΕ ΤΑ ΟΠΟΙΑ κατά 95%ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ.... πρέπει κάθε φορά που πιάνω στο στόμα σου το διάβολο να τον αποτάσσομαι τρις, αλλιώς οι φιλελεύθεροι μπορεί βρούν πατήματα....) αλλά τον γράψανε (ίσως και με το δίκιο μιας κοινωνίας που ζει στον κόσμο της, αλλά όπως και να το κάνουμε ουδέτερη σ΄αυτήν την καταραμένη σύρραξη των πολιτισμών δεν είναι). Και ρώτησα την ηλίθια ερώτηση: Έπρεπε να τους κάψουν την πρεσβεία για να ζητήσουν συγγνώμη από όσους πιθανόν θιχτήκανε;

Γιατί ρε σεις φιλελεύθερα πνεύματα δεν καταλαβαίνετε το νόημα της ερώτησης; Ακούστε το κι αλλιως: Μπορεί ο Δυτικός κόσμος να κατεβάσει λίγο τη μύτη του και να κοιτάξει να συζητήσει με τους Μή δυτικούς; Για να γλιτώνουμε τα γαμησιάτικα, πώς το λένε; Για να μην νομίζουν οι Άλλοι ότι τους παίρνουμε στα σοβαρά μόνο όταν ουρλιάζουν! Είναι τοοοόσο αντιαμερικανική ηλιθιότητα αυτό που λέω;

4ον. Πιστεύετε πραγματικά ότι φταίνε τα σκίτσα, ή μήπως ήταν απλά μια χ αφορμή για να εκδηλωθεί η οργή ενός κόσμου που νιώθει προδομένος από δικούς και ξένους; Άλλη μια ηλίθια ερώτηση που δεν αξίζει σχολιασμό; Εγώ νομίζω ότι όλο και σε κάτι φταίμε οι δυτικοί (κυρίως όταν εκπροσωπούμαστε λόγω της ομφαλοσκοπικής μας ηλιθιότητας από τον Μπους) που όλο και περισσότερος κόσμος πέφτει στα δίχτυα των εξτρεμιστών μουλάδων. Απαντήστε σας παρακαλώ στη σκέψη αυτή, αλλά προσεκτικά... χωρίς γενικεύσεις του στυλ «ό,τι και να κάνουμε εμείς, Αυτοί είναι γκάου, ...»

Λέει ο Σπασίκλας «αυτή η θέση περί προσπάθειας γενίκευσης ρατσιστικών προτύπων μου φάινεται υπερβολική». Και όμως...

Αυτά που έγραψα στο ποστ στοχεύαν στο να αναρωτηθούμε για το εντεινόμενο και συλλήβδην αντιμουσουλμανικό και αραβοφοβικό κλίμα των τελευταίων χρόνων.

«Τα ισλαμικά φασιστικά καθεστώτα...» Ποιος το είπε αυτό;

5^ον. Και τελευταίο: Σε ότι αφορά τα σκίτσα της ιρανικής εφημερίδας. Ναι ρε γαμώτο, μπορεί αυτός ο Αχμναντινεζάντ να μου κάθεται στο λαιμό, αλλά λέει: Τί μου τσαμπουνάτε για το απυρόβλητο της ελευθερίας της έκφρασης,αφού κι εσείς οι ίδιοι της βάζετε περιορισμούς ! Αυτός ο απαράδεκτος (απεταξάμην/ τρις), χοροπηδάει πάνω σε μια πληγή που θέλουμε να την ξεχνάμε. Γιατί υπάρχει μια αυτονόητη για τους ευρωπαίους απόρριψη οποιασδήποτε σατιρικής αναφοράς στο Ολοκαύτωμα;

Αυτό είναι το σχόλιο περί ΑΠΟΛΥΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ που όταν το κάνει ο Κστάμος έχει το δικαίωμα της φιλελεύθερής του σκέψης, αλλά όταν το κάνει ο κακοπροαίρετος Ιρανός πρόεδρος, ή το καθήκι ο Ίρβινγκ πρέπει να αποτασσόμεθα τρις!

Το ότι ο Α. είναι απαράδεκτος και ρατσίσταρος για σφαλιάρες, σημαίνει ότι δεν δικαιούται να λέει ότι ακόμη και στην Ευρώπη μπορείς να πας φυλακή για κάτι που είπες; Αφού έτσι είναι. Υπάρχουν όρια στην ελευθερία του τύπου, με την έννοια ότι προβλέπονται διώξεις για όποιον εκφράζεται θίγοντας την τιμή και την υπόληψη ενός ατόμου ή ενός κοινωνικού συνόλου. Ψέματα είναι;

Και δυστυχώς το ότι μου είναι αντιπαθής, δεν σημαίνει ότι μπορώ να του απαντήσω με βρισιές. Και το ότι ξέρει πού μας πονάει, τον κάνει δυστυχώς (απεταξάμην/ τρις) εύστοχο.

Γιατί έχουμε (χοντρά) λερωμένη τη φωλιά μας και γιατί πρέπει να ντρεπόμαστε για καμιάδυό γενιές ακόμη για τα εγκλήματα σε βάρος των εβραίων. (άσχετο, αλλά: με τους τσιγγάνους ή τους γκέι που έχουν υποστεί τα ίδια πάνδεινα από τον ναζισμό, για κάποιους λόγους που καλό θα ήταν να τους αναλογιστούμε, δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία.).

Και οι γερμανοί και οι δανοί και οι γάλλοι και οι ελβετοί και οι έλληνες και και και... Άλλος περισσότερο,άλλος λιγότερο το ξέρει ότι έχει πετσοκόψει άμεσα ή έμμεσα, κόσμο και κοσμάκη. Για μένα το αισχρό έγκλημα των ναζί προφανώς και δεν έχει όμοιό του, αλλά υπάρχει και ένα πιο «μικρό και καθημερινό» έγκλημα που λερώνει την περήφανη ευρωπαϊκή μας ιστορία. Η συγκάλυψη, ο απολιτικισμός, ο ωχαδερφισμός, οι υστεροβουλία όλων όσων δεν κάναν τίποτα για να σταματήσουν τα εγκλήματα.

Αυτή μου η σκέψη με κάνει να επιτρέπω τη σύγκριση ανάμεσα στο Άουσβιτς και τη Λωρίδα της Γάζας. Μήπως συγκαλύπτουμε καινούργια εγκλήματα; Το αν είναι πετυχημένη ή όχι η σύγκριση,δεν σημαίνει ότι δεν επιτρέπεται.

Στο κάτω κάτω σκίτσο είναι, και όχι πολιτικό δοκίμιο.

Ειναι τοοοοοσο αντισημιτικό εκ μέρους μου να επιτρέψω ένα πικρό σχόλιο για την επικαιρότητα των Παλαιστηνίων;

Ο Αχμαντινεζάντ (απεταξάμην/ τρις) δεν κρύβει τις (αντισημιτικές)προθέσεις του.

Εμένα οι προθέσεις μου είναι άλλες.

Έχω μια, εκ γεννησημιού της πολιτικής μου σκέψης, αντιπάθεια στα φραγμένα ιδεολογικά στρατόπεδα και τους φρουρούς της ορθής σκέψης.

Αν είναι τόσο μεγάλο ατόπημα η δημοσίευση του ιρανικού σκίτσου,

ΑΜΑΡΤΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.

Εμένα η πρόθεσή μου είναι να προσθέσω ένα τουλάχιστον εναλλακτικό χρώμα στο Ασπρο ή Μαύρο των ημερών.

Δεν πρόκειται περί μάχης Ισλάμ εναντίον Δύσης. Η Δύση, όπως και το Ισλάμ δεν είναι ομοιογενή μπλοκ, και ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΠΟΙΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΟΜΟΙΟΓΕΝΟΠΟΙΗΣΟΥΝ.

Όποιος θέλει να μας εμπλέξει σ΄αυτήν τη λογική μας βάζει σε αδιέξοδα.

Impossible realities 02

yorgosK.BCN.96

Με φόρα στην κατηφόρα.

Μερικές σκόρπιες σκέψεις για τις δανέζικες καρικατούρες του Μωάμεθ. Γιατί στις 20 του μηνός δεν θα είμαι εκεί να ακούσω τί θα πει ο Γκαζμέντ, ο Πετρουλάκης και οι λοιποί εκλεκτοί ομιλητές στα Εξάρχεια.

Η εφημερίδα που τις παράγγειλε θα παράγγελνε ποτέ καρικατούρες του Χριστού; Δημοσίευσαν το σκίτσο του Μωάμεθ με βόμβα αντί για σαρίκι. Θα δημοσίευε σκίτσο με τον Χριστό να πετάει την ατομική βόμβα, ή να σπρώχνει τους εβραίους στο θάλαμο αερίων; (Τον πάπα να κάνει πεολειχία;) Η εφημερίδα Γιούλαντ Πόστεν είναι συντηρητική, και σίγουρα δεν θα το έκανε. Γιατί να προκαλέσει τους αναγνώστες της; Αλλά το να προκαλέσει τους Άλλους της φάνηκε χρήσιμο... Ναι στη Δύση έχουμε ελευθερία γνώμης. Εμείς οι άθεοι έχουμε προκαλέσει πολλάκις τους χριστιανούς με σκίτσα ή θεατρικά έργα. Αλλά με τί μέσα; Ένα φανζινάκι του κερατά, κι ένα θεατράκι της κακιάς ώρας. (Δώστε μου την δεύτερη σελίδα της Καθημερινής κι εμένα για να κάνω τα αντιχριστιανικά μου σκιτσάκια! Αλλά, τι λέμε τώρα! Άλλο Ελλάδα, άλλο Ευρώπη, βλ. προπροηγούμενη καταχώρηση). Όσο κι αν διεκδικούν κι αυτοί το δικαίωμα στην ελευθερία γνώμης, οι εκδότες της Πόστεν δεν είναι φίλοι μου. Εγώ θα κριτίκαρα πρώτα το σπίτι μου και μετά το σπίτι του γείτονα. Είναι θέμα αρχής. Ιδεολογίας. (μπλαμπλαμπλά δημοκρατία, αλλά για με το συμπάθειο για ψιλοφασίστες τους κόβω). Οι συνάδερφοι σκιτσογράφοι, λίγο αφελείς μεν, αλλά εν πάσει περιπτώσει δικαιούνται την αλληλεγγύη μου. Η εφημερίδα όμως... Σίγουρα δεν είναι αφελής.
Ποιος προστατεύει το δικαίωμα στην τιμή και την υπόληψη; Εδώ στη Δύση έχουμε δικαστήρια. Αν είχα δημοσιεύσει ένα σκίτσο που προσβάλει τους χριστιανούς δεν θα με είχαν υποχρεώσει τουλάχιστον να πάω να απολογηθώ ενώπιον του Νόμου; Τουλάχιστον να εξηγήσω ο αφελής ότι δεν είχα πρόθεση να θίξω ανθρώπους, αλλά να κριτικάρω έναν τρόπο σκέψης; Κανονικά θα με αθωώνανε, αλλά στο δικαστήριο θα με πηγαίνανε. Δεν έγινε το ίδιο με τους εκδότες της Πόστεν. Έπρεπε να τους κάψουν την πρεσβεία πριν ζητήσουν συγγνώμη. Δικαστήρια δεν έχει στη Δανία;
Η απεικόνιση του Μωάμεθ είναι απαγορευμένη στους μουσουλμάνους. Αν οι απεικονίσεις ήταν απλές εικονογραφήσεις και όχι καρικατούρες, θα προέκυπτε το ίδιο πρόβλημα; (Καλά έχεις δηλώσει ότι δεν σου αρέσει το στιφάδο, πρέπει να σε πασαλείψω με στιφάδο για να δώ πώς θα αντιδράσεις;). Το να κάνεις ένα πρώτο βήμα ενάντια στον θρησκευτικό παραλογισμό (αυτό το θεόσταλτο απαγορεύεται με το έτσι θέλω) είναι χρήσιμο. Αλλά αντί για ένα προσεκτικό βήμα, οι παίκτες χοροπηδήσαν πάνω στο πόδι του αντιπάλου. Κίτρινη κάρτα! Είπαμε δεν συμφωνούμε με τους κανόνες, αλλά αφού δεν είμαστε μόνοι στο γήπεδο,... λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.
Αν το Ιράκ και το Αφγανιστάν δεν ήταν υπό δυτική κατοχή, αν το χτίσιμο του ισραηλινού τείχους του αίσχους είχε σταματήσει χάρη στην πίεση του ΟΗΕ, και οι φυλακισμένοι στο Γουαντάναμο είχαν ανθρώπινα δικαιώματα, θα είχε πάρει τέτοιες διαστάσεις το ζήτημα; Γιατί οι Αγιατολάδες έχουν πιο πολλή δύναμη σήμερα (παρόντες σ΄όλον τον αραβικό κόσμο) απ΄ότι πριν 10 χρόνια με τον Σάλμαν Ράσντι; Θα κέρδιζε ποτέ τις εκλογές η Χαμάς αν η Παλαιστίνη είχε αναγνωριστεί ως κράτος; Χωρίς μα και μου. (Αν η ΟΑΠ δεν είχε ξεφτιλιστεί από τα σκάνδαλα και τις αλητείες που παραμένουν ατιμώρητα καθώς δεν υπάρχει κράτος;) Αν το θεοκρατικό, στρατολατρικό (και ημιφασιστικό αν κρίνουμε από τη συμπεριφορά του προς τους άραβες πολίτες β΄διαλογής) κράτος του Ισραήλ, που χαίρει της εκτίμησης των δυτικών, έπρεπε να πληροί τους ίδιους όρους που προαπαιτούνται π.χ. από το Ιράν, δεν θα υπήρχε μια αίσθηση δικαίου; Άν λέμε, οι άραβες δεν ένιωθαν τόσο προδομένοι από την τάχα μου παγκόσμια δικαιοσύνη, αν δεν ήταν τόσο προδομένοι από τα ανδρείκελα των αντιδημοκρατικών τους ηγετών (πρώτα φιλαράκια με τους δυτικούς, ο δημοκράτης Μουμπάρακ, οι σαουδάραβες σεϊχηδες, ...), αν δεν είχαν πολλάκις απαγορευτεί τα ισλαμικά κόμματα, ΑΝ λέμε όλα αυτά,
θα ήταν ίδια η αντίδραση του λαουτζίκου για δώδεκα (μέτρια) σκίτσα που ούτε καν τα είδαν;

Τους αντιπαθώ τους θεοκράτες. Αυτό το είπαμε. Αλλά μας βγαίνουν από πάνω με τα καμώματα των δανών. Βγαίνει η ιρανική εφημερίδα Hamshahri και κάνει διαγωνισμό σκίτσου με θέμα το ολοκαύτωμα. Α, λέει η Jyllands Posten, εμείς αστεία με το ολοκαύτωμα δεν θα δημοσιεύσουμε. Συγγνώμη μάγγες, αλλά είστε λίγο λάθος. Και μόνο η εκ προοιμίου απόρριψη αποδεικνύει την μετριότητά τους. Το 95% των σκίτσων μπορεί να είναι ρατσιστικά και προσβλητικά. Για πέταμα! Αλλά μην κρίνετε εξ ιδίων! Ένα αστείο μπορεί να έχει καλές προθέσεις. Μπορεί να είναι πικρό αλλά λέει την αλήθεια. Δείτε το μόνο σκίτσο που κατ΄εμέ αξίζει, και κρίνετε και μόνοι σας.
Τί παράνοια! Ο Αχμαντινεζάντ να τρίβει στη μούρη της Δύσης την ελευθερία γνώμης! Δεκάδες εφημερίδες αναδημοσιεύσανε τα σκίτσα των Δανών. Αντίθετα, γίνεται μια τεράστια προσπάθεια ώστε τα ιρανικά σκίτσα να μην τα δει κανείς...
Για το όνομα του ανθρώπου!
πώς σταματάει αυτή η κατηφόρα;

ΥΓ.Ο Άμλετ δανός δεν ήτανε; Με τέτοιους υπηκόους ο κακομοίρης δικαίως δεν ήξερε τι να κάνει...

Impossible realities 01

yorgosK.BCN.96

Φανερά λογοκρυμένοι

Το σκίτσο είχε γίνει για να εικονογραφήσει ένα εντιτόριαλ με θέμα τις αντιδράσεις της εκκλησίας στην κυκλοφορία του δίσκου της Δόμνας Σαμίου με τα αθυρόστομα καρναβαλίστικα τραγούδια. Θυμάστε την ιστορία; Η μεγάλη αυτή κυρία, λαογράφος και συνεχίστρια των παραδόσεων του τόπου μας είχε μυνηθεί από διάκο γιατί τραγούδησε διονυσιακού περιεχομένου παραδοσιακά τραγούδια, και ο αρχιεπίσκοπος παντός Ελλαδιστάν είχε εκφραστεί σαφώς υπέρ του διάκου.
"Ω Πελάτη, θα μας φάνε ζωντανούς", ήταν τα λόγια του αρχισυντάκτη. "Πες στους εικονοπλάστες σου να μας στείλουν κάτι άλλο", και έτσι κι έγινε. Προσβολή του θρησκευτικού αισθήματος,... Μεγάλη αμαρτία.
Η Διεθνής των μουτζαχεντίν είναι ο μεγάλος μας αντίπαλος. Και δυστυχώς σ΄αυτήν ανήκουμε κι οι δικοί μας Χριστόδουλοι και οι Μπους (γκοντ σέιβ αμέρικα) αλλά και οι Ισλαμιστές. Παίζουμε εκτός έδρας, το γήπεδο έχει κατηφόρα προς τη μεριά της εστίας μας, η διαιτησία είναι πληρωμένη και οι παίκτες μας απειλούνται από το εξαγριωμένο πλήθος. Χαμένοι από χέρι, αλλά θα παίξουμε.
Ιδού το λογοκριμένο σκίτσο, κι ο Αλλάχ βοηθός.

Ο πόλεμος του τσιγάρου

Και ξαφνικά ο κόσμος άλλαξε. Η αναγγελία είχε γίνει, η κεντρική ισπανική κυβέρνηση είχε πάρει από καιρό την απόφαση. Αλλά όταν έφτασε η Πρωτοχρονιά και μπήκε σε ισχύ ο νέος νόμος για το κάπνισμα, μόνο τότε οι καπνιστές κατάλαβαν τί τους περιμένει. Απαγορεύεται το κάπνισμα στους χώρους εργασίας. Τα μπαρ, τα εστιατόρια και τα καφέ, ακόμα και οι χώροι συναυλιών πρέπει να αποφασίσουν αν επιτρέπεται ή όχι το κάπνισμα στους χώρους τους. Αν ναι, τότε απαγορεύεται η είσοδος ανηλίκων. Εκτός αν ο χώρος είναι μεγαλύτερος από 100 τετραγωνικά, τότε μπορεί να υπάρχει ζώνη καπνιστών, αλλά χωρισμένη με τοίχο! Απαγορεύεται η πώληση τσιγάρων οπουδήποτε εκτός από τα περίπτερα. Ούτε μηχανή αυτόματης πώλησης, ούτε η κλασσική συνήθεια του να αγοράσεις τα τσιγάρα σου στο μπαρ. Οι πωλήσεις γλυφιτζουριών αυξήθηκαν κατά 40%!
Και οι τιμές των τσιγάρων πέφτουν κατακόρυφα. Οι περιπτεράδες κατέβηκαν σε απεργία, καθώς τα ποσοστά τους από τις πωλήσεις τσιγάρων δεν τους είναι πλέον αρκετά. Πρώτα εμφανίστηκαν κάποιες άγνωστες μάρκες, που πουλιούνται 1,50€. Μέχρι και με 1,20€ μπορείς να αγοράσεις τσιγάρα. Από την αφάνεια μέσα σε δυο τρεις μήνες τα JPS, Exit, Ducados rubio,... γίνανε διαδεδομένες μάρκες. Η PhilipMorris αποφάσισε να ρίξει την τιμή των τσιγάρων της κατά 0,60€. Ακολούθησε η Γαλλοϊσπανική μεταμονοπωλιακή εταιρία Αλτάντις, που έριξε τις τιμές της κατά 65 σεντς. Οι περιπτεράδες της Νότιας Γαλλίας εξαγριώθηκαν. Κανείς λένε δεν αγοράζει πλέον εδώ τσιγάρα, όλοι πάνε στην Ισπανία. Η κυβέρνηση του Θαπατέρο είπε ότι θα λάβει μέτρα για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Είτε θα αυξήσουν τους φόρους στο ταμπάκο, ή θα επιβάλλουν μια ελάχιστη τιμή πώλησης γύρω στο 1,85€.
Καταπολέμηση του ταμπακισμού το λέει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, και τα μέτρα που προτείνει είναι δρακόντια. Στις ΗΠΑ, πρώτοι και καλύτεροι στη Νέα Υόρκη, απαγορεύσαν μέχρι και τα σταχτοδοχεία στους χώρους εργασίας. Αλλά και στην Ευρώπη, ήδη η Ιρλανδία, η Ιταλία και η Ισπανία πήραν στα σοβαρά τις προτάσεις του Π.Ο.Υ. Και θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες απ΄ότι φαίνεται.
Δίσεκτα χρόνια για τους καπνιστές. Αυτό που μέχρι λίγα χρόνια διαφημιζόταν σαν απόλαυση αποκαλείται πλέον αρώστια. Οι αγοραστές πλέον θα λέγονται χρήστες. Η συνήθεια θα αποκαλείται εξάρτηση. Η ατομική ελευθερία επιλογής υποκαθιστάται από την κρατική απαγόρευση. Από πρώτοι μάγκες, τα πρότυπα τύπου Χάμφρεϋ Μπόγκαρτ, θα καταντήσουν σύμβολα ανθρώπινης ξεφτίλας.
Στις διαμάχες περί της αντικαπνιστικής πολιτικής τα στρατόπεδα είναι συνήθως ευδιάκριτα. Όσοι δεν καπνίζουν επικροτούν, στο κάτω κάτω υπομέναν επί χρόνια την καπνιστική αδιακρισία. Οι καπνιστές από την άλλη διατρανώνουν το ρόλο του καταπιεσμένου, του θύματος. Αλλά υπάρχει μια πλευρά του ζητήματος που δεν έχει να κάνει με τις προσωπικές καπνιστικές επιλογές ή προτιμήσεις. Το δικαίωμα του καθενός να προσφέρει στον εαυτό του τις απολαύσεις που επιλέγει είναι ένα σαφές δείγμα μιας ώριμης δημοκρατικής κοινωνίας. Αλλά φαίνεται ότι γενικά ως ανθρωπότητα οπισθοδρομούμε. Χεράκι χεράκι οι δυτικές κοινωνίες κι οι αραβικές χώρες, συναγωνίζονται ποιος θα περιορίσει περισσότερο τα περιθώρια προσωπικής ελευθερίας. Το κοινωνικό πρότυπο γίνεται όλο και πιο ανελαστικό, και η υποταγή στον μονόδρομο του "κοινού συμφέροντος", υποχρέωση του καλού πολίτη.
Ουδέποτε διανοήθηκε ο μέσος καπνιστής ταμπάκου να φανεί αλληλέγγυος στον καταδιωγμένο καπνιστή κάνναβης. Αλλά σιγά σιγά εξωμειώνονται, παίζουν τον ίδιο ρόλο. Είναι τα παραδείγματα προς αποφυγή, οι άθλιοι, εξαρτημένοι και δυσφημισμένοι στο όνομα της Δημόσιας Υγείας, σε μια κοινωνία που υποκριτικά και επιλεκτικά ορίζει τις προτεραιότητές της. Αν πραγματικά θέλαν να μας φυλάξουν, να προστατέψουν την υγεία μας, δεν θα έπρεπε να στηρίξουν τις οικολογικές καλλιέργειες; δεν θα έπρεπε να στηρίξουν τις εναλλακτικές μοφές ενέργειας; την αποδέσμευσή μας από την υπερκατανάλωση;
Εδώ και 5 χρόνια θα έπρεπε να είχε κλείσει και το τελευταίο θερμοηλεκτρικό εργοστάσιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά η αδιάκριτη επιβάρυνση της Δημόσιας Υγείας από την καύση λιγνίτη, δεν θεωρείται άξια απαγόρευσης κι έτσι η ΕΕ αποφάσισε να μην τηρήσει τα χρονικά περιθώρια που η ίδια είχε θέσει.
Εγώ που θέλω να καπνίσω τα δυο τρία τσιγάρα μου τη μέρα, δεν θα έχω το δικαίωμα, αλλά τουλάχιστον θα μπορώ να εισπνέω ελεύθερα όσο διοξείδιο του άνθρακα θέλω.
Το παιχνίδι κατ εμέ δεν παίζεται ανάμεσα σε καπνίζοντες και μη, αλλά ανάμεσα στους οπαδούς της καταστολής και τους φίλους της εκπαίδευσης.