Kαλό χειμώνα
Είμαστε όλοι εδώ;
Ξέμεινε κανείς στις παραλίες;
Το σκίτσο είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 2001.
Θέλετε να δείτε και το επόμενο;
Ορίστε.....
posted by eikonoplastis at 4:39 μ.μ.
Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 14, 2005
Είμαστε όλοι εδώ;
Ξέμεινε κανείς στις παραλίες;
Το σκίτσο είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 2001.
Θέλετε να δείτε και το επόμενο;
Ορίστε.....
9 Comments:
Καλό χειμώνα! Επιτέλους, πάει αυτό το άθλιο το καλοκαίρι.
14/9/05 19:55
Καλέ μου αντιφατικέ αβγοπώλη, μετά το σαρκαστικό(;) σου σχολιάκι, έτσι μού ρχεται να δημοσιεύσω τις περιπέτειες του φετινού μου καλοκαιριού.... Τόσο χάλια τα πέρασες; Γιατί παιδί μου;
Φοβερό σχόλιο μου έστειλε ο μεγανφίσερ, είδε φαντάζομαι πόσο χρόνο τρώω μπρος στο κομπιούτερ, και λέει ο άνθρωπος: μήπως σου λείπει μια ουκρανίδα σύντροφος;
Φίλε μεγανφίσερ, άνοιξε κανένα μπλογκ για να μας εξηγήσεις αυτές τις φιλανθρωπικές σου τάσεις. Είσαι;
Εσείς οι υπόλοιποι που τυχόν ξύνεστε για γνωριμίες, προτιμήστε την παλαιά οδό. Κάλλιο πέντε και στο χέρι, παρά κουκλάρα και καρτέρει.
16/9/05 13:05
Για σένα γίνονται όλα αυτά. Για την εξαίρεση ρε γαμώτο.
17/9/05 00:44
Μια μετριότητα ήταν και αυτό το καλοκαίρι. Δεν ξέρω γιατί αλλά για μένα η καλύτερη εποχή για μένα είναι το φθινόπωρο.
17/9/05 15:27
ΥΓ -2 Φίλε Νίκο ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ στην παρέα.
ΥΓ -1 ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ!!
ΥΓ 0 (comments)
ΥΓ 1 Γνωρίζω τη δουλειά σου χρόνια τώρα
ΥΓ 2 Ο Yorgos να υποθέσω ότι είναι ο Κωσταντίνου;
ΥΓ 3 Τα λέμε
17/9/05 17:45
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
17/9/05 23:05
Το πρώτο το βρίσκω έξυπνο αλλά φορτωμένο. Διακρίνω τρεις, καλές αλλά ισότιμα αποτυπωμένες, ιδέες σε ελάχιστο χώρο: Ο βολβός του ματιού μια παραλία και η κόρη του ματιού ήλιος και δάκρυ η θάλασσα που χάσαμε. Θα μπορούσα να το φανταστώ σαν 2Χ2 μ. πίνακα του Νταλί, αλλά για σκίτσο (τουλάχιστον η εκδοχή που βλέπω) είναι too much.
*
Συγκρίνω αυτό το σκίτσο με το πρώτο-πρώτο του μπλογκ: εκεί η βασική ιδέα είναι μία (το παιχνίδι με τα μαλλιά του κοριτσιού) ενώ οι άλλες ιδέες την "υπηρετούν". Πολύ καλύτερο. Πολύ πιο ώριμο.
*
Για το δεύτερο: διαφωνώ σε τέτοιο βαθμό ιδεολογικά, που μου είναι αδύνατον να αναφερθώ στο εικαστικό μέρος.
*
Καλό χειμώνα. Και να προσθέσω ότι καταλαβαίνω πολύ καλά τι θα πει να εκθέτεις τον κόπο σου δημόσια και να λέει τη γνώμη του ο κάθε περαστικός.
*
Αλλά είναι πειρασμός.
17/9/05 23:13
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
18/9/05 23:16
Και τα δύο σκίτσα είναι του ιδίου δράστη.
Απέχουν χρονικά μια βδομάδα, αρχές Σεπτεμβρίου του 2001, τότε που ο ¨ΕΡΓΟΣ δούλευε για το φλας τελεία τζιαρ. Τότε πληρώνανε, ήταν στα χάι τους στη οδό Βωβού, και θέλανε ένα οπτικό σχόλιο τη βδομάδα. Το πρώτο λοιπόν, είναι αυτό που λέμε summer/gap/filler. Δηλαδή, κατακαλόκαιρο δεν έχει νέα, κι ο σκιτσογράφος παρ΄όλα αυτά πρέπει να κάνει τη δουλειά του... Να σχολιάσει την επικαιρότητα.
Το πρώτο:
Λες ότι είναι φορτωμένο, φίλτατε κουκουζέλη, και παρ΄όλο ότι είναι ουσιαστικά χωρίς λόγια, μοιάζει πολυλογάδικο... Δεν έχεις κι άδικο, ....μπορεί ο σκιτσογράφος να το ξεχείλωσε.....Συμβαίνει όταν θέλεις να συμπυκνώσεις μια σύνθετη σκέψη σε μία εικόνα. Το πράγμα γίνεται σχεδόν αλληγορικό, καταντάει ρέμπους.
Η ιδέα είναι πάντως μία, και όχι τρεις: Σε ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού, πάει η ξάπλα στην ακρογιαλιά. Το δάκρυ είναι το σχόλιο, η θλίψη που παραπέμπει στο φθινόπωρο... με λόγια θα ήταν ένα «τι κρίμα», λίγο μελό βρε αδερφέ, αλλά ... από την άλλη το δάκρυ ήθελε ντε και καλά να αποθανατιστεί, γιατί είναι αλμυρό, γιατί ξεχειλίζει η θέα της θάλασσας, ουφ, μπορεί να είναι όντως περιττό, αλλά .... Εσύ καλά κάνεις και τα λές, γνώμες θέλουμε, γιατί όλες οι εικόνες είναι πειράματα, ξεκινάς μ’ένα άδειο χαρτί, και καταλήγεις μ’ένα ψηφιακό αρχείο 85κιλομπάιτ. Θα αρέσει, θα μιλήσει, θα ταξιδέψει; Αυτό ο εικονοπλάστης δεν το ξέρει. Το λένε οι άλλοι.
Περί ορέξεως βέβαια,κολοκυθόπιτα. Ούτε μας αρέσει κάτι περισσότερο ή λιγότερο επειδή του κάναμε σημειολογική ανάλυση. Αυτό μας έλειπε, να υπήρχε αντικειμενικό γούστο.
Ο εικονοπλάστης κάνει εικόνες του γούστου του. Ακούστε τον:
«Μια εικόνα που πρέπει να την κοιτάξω δυο φορές για να την καταλάβω, μια εικόνα που θα με βάλει να ενεργοποιήσω αναπάντεχες συνάψεις στον εγκέφαλο, (...) είναι για μένα ένα πιο ενδιαφέρον παιχνίδι από την εικόνα που είναι ένα κλικ και τέλειωσε.» «Αυτό που μ’ αρέσει στις εικόνες, αν δεν έχουν μια ανατροπή μέσα τους, να σου επιτρέπουν τουλάχιστον να ταξιδέψεις μέσα τους»
Όχι ότι δεν μας αρέσουν οι εικόνες που είναι άμεσες, απλά (κι αυτό ίσως να είναι και φτηνή δικαιολογία) η αμεσότητα συχνά είναι καταδικασμένη σε αναποτελεσματικότητα λόγω επαναλήψεως του θέματος.
Όσο για τη δεύτερη εικόνα, άστα να πάνε. Από την ξενοιασιά του καλοκαιριού,από την ανεμελιά της προ Οσάμα υφηλίου, στην παράνοια της Νέας Τάξης. Θυμάστε τον κόσμο πριν την 11άτη Σ;
Πάνε πια οι αστεϊσμοί, το χαχαχα και η ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Τέρμα τα λάχανα, το ΆιΛαβ ΝΥ δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο/χωρίς ιδεολογία.
Μαύρο χιούμορ, ίσως και άστοχο. Αλλά προσφέρεται για ερωτήματα.....
Υπάρχει όντως τέτοιο μπλουζάκι, με βόμβα αντί για καρδούλα;
Θα μπορούσε να το φορέσει ποτέ κανείς;
Ποιός;
Πότε; Πριν το γεγονός θα ήταν ψεύτης, μετά το γεγονός νεκρός.
Αυτός λοιπόν καταζητείται. Θα τον πιάσουν ποτέ;
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Τί να πει κανείς....
Φίλοι μπλογκοπαθείς.
Ο Σόνι Ντε Βαρ έβγαλε το κεφάλι από την στρουθοκαμηλότρυπα.
Η υπόθεση έχει ψωμί. Τα σχόλια ευπρόσδεκτα, καλή διασκέδαση.
19/9/05 19:54
Δημοσίευση σχολίου
<< Home